بررسی راهکارهای درمانی برای آرتروز لگن
آرتروز لگن یک بیماری پیشرونده است و در صورتی که درمان نشود با گذر زمان علائم آن بدتر می‌شود و منجر به درد مزمن خواهد شد. درد و سفتی مفصل آنقدر شدید می شود که انجام دادن فعالیت های روزمره را برای بیمار دشوار می نماید. افسردگی و اختلالات خواب ناشی از درد و ناتوانی حرکتی نیز شایع خواهد شد. در ادامه این مطلب سایت متخصص طب فیزیکی و توانبخشی اصفهان به مطالعه و بررسی راهکارهای درمانی برای آرتروز لگن خواهیم پرداخت.
روش های غیر جراحی برای درمان آرتروز لگن
روش های درمانی مختلفی برای کاهش درد و کند کردن روند پیشرفت بیماری مورد استفاده قرار می گیرند. پزشک در ابتدا از روش های غیر جراحی استفاده می کند. انجام تزریق دارو و عمل جراحی نیز جزو روش های درمانی موجود محسوب می شوند اما اکثر افراد به عمل جراحی نیاز ندارد.
تزریق پی آر پی
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت یکی دیگر از روش‌های درمانی است که تحت عنوان درمان ترمیمی شناخته می شود. این روش شامل تهیه نمونه خون بیمار و قراردادن آن در دستگاه سانتریفیوژ به منظور جدا کردن گلبول های قرمز خون از پلاکت است. سپس پلاکت های تهیه شده به درون نواحی آسیب دیده بدن تزریق می‌شوند تا به ترمیم و بازسازی آن کمک نمایند.
استفاده از وسایل محافظتی
برخی از تجهیزات ارتوپدی خاص می‌توانند به پایداری مفصل لگن و رفع فشار از روی این مفصل کمک کنند. برخی از این موارد به شرح زیر می باشند:
- استفاده از کفی مخصوص برای رفع فشار از مفصل لگن در هنگام راه رفتن
- استفاده از عصا برای ایجاد پایداری بیشتر
- استفاده از واکر برای افزایش استقلال بیمار و کاهش ریسک زمین خوردن در موارد شدید که بیمار دچار مشکلات تعادل شده است.
علاوه بر این وسایل محافظتی متعددی وجود دارند که به انجام دادن فعالیت روزمره کمک می کند به عنوان مثال برخی از کفش های مخصوص و پاشنه کش می توانند به فرد کمک کنند به راحتی و بدون نیاز به خم کردن لگن کفش خود را بپوشد.
این مطلب را نیز بخوانید : صدا دادن مفصل شانه چه دلایلی دارد؟
دارو درمانی
معمولاً داروهای مسکن به عنوان اولین خط درمان آرتروز لگن و زانو مورد استفاده قرار می گیرند. برخی از داروهای مسکن که بدون نیاز به نسخه پزشک تهیه می‌شوند مانند استامینوفن می توانند به کاهش درد کمک نمایند. داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب مانند آسپرین، ایبوپروفن (موترین یا ادویل)، یا ناپروکسن می توانند به کاهش درد و تورم مفصل کمک کنند. انواع رایج داروهای مسکن عبارتند از داروهای مسکن قوی، داروهای ضد التهاب و داروهای غیر استروئیدی.
ورزش
دائما ورزش کردن می‌تواند به بهبود دامنه حرکات بدن، انعطاف پذیری آن و افزایش قدرت عضلات پا کمک کند. ورزش کردن اغلب به کاهش درد و بهبود عملکرد بدن کمک می‌کند. متاسفانه در موارد پیشرفته آرتروز، ورزش کردن می تواند باعث افزایش درد در مفاصل لگن و زانو شود. پزشک یا متخصص فیزیوتراپی برنامه درمانی ورزشی مناسبی را طراحی می کند که با نیازها و سبک زندگی بیمار مطابقت داشته باشد.
انجام فیزیوتراپی
فیزیوتراپی که با هدف تقویت عضلات اطراف مفصل لگن انجام می شود می تواند به جذب ضربه ای که به این مفصل وارد می‌شود کمک کند. انجام فیزیوتراپی همچنین به کاهش درد، تورم و سفتی ناشی از آرتروز و بهبود دامنه حرکات مفصل کمک می کند. فیزیوتراپی همچنین باعث می‌شود توانایی بیمار برای راه رفتن، خم شدن، زانو زدن، نشستن و اسکات افزایش پیدا کند.
تزریق دارو برای درمان آرتروز لگن
میزان تسکین درد ناشی از تزریق دارو در همه بیماران یکسان نیست. اگرچه تزریق دارو در اکثر بیماران نتایج مطلوبی را ایجاد می کند، اغلب اثر ایجاد شده موقت است و طی مدت چند هفته یا چند ماه از بین می رود. تزریق دارو با تسکین درد باعث می‌شود بیمار بتواند به انجام دادن برنامه فیزیوتراپی خود بپردازید. انجام تزریق دارو یک گزینه مناسب در آن دسته از افرادی محسوب می‌شود که نسبت به دارو حساس هستند.
تزریق استروئید
تزریق استروئید یکی از روش های شایع برای کاهش التهاب و تسکین درد و سفتی مفصل لگن است. در تزریق این دارو باید موارد زیر را در نظر بگیرید:
مقدار و تعداد دفعات تزریق استروئید محدود است. تکرار تزریق استروئید می تواند باعث آسیب دیدگی بیشتر غضروف و سایر بافت‌های مجاور شود. برخی از پزشکان ترجیح می دهند با توجه به خطرات استروئید از تزریق این دارو در افراد مبتلا به آرتروز خودداری کنند.
به طور کلی تزریق استروئید طی مدت ۳ ماه پس از جراحی تعویض مفصل ممنوع است زیرا احتمال بروز عفونت را افزایش می دهد.
تزریق ژل هیالورونیک اسید
ژل هیالورونیک اسید عملکردی شبیه مایع سینوویال دارد که به طور طبیعی به لغزندگی مفصل لگن کمک می کند، تزریق ژل میزان لغزندگی مفصل لگن را افزایش می دهد.
طب سوزنی
برخی تحقیقات نشان داده که طب سوزنی می تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد افراد مبتلا به آرتروز لگن کمک کند. در این روش پزشک سوزن های بسیار نازکی را وارد پوست نقاط حساس بدن می نماید.
رادیوفرکانسی ابلیشن
گاهی اوقات پزشک انجام یک روش درمانی غیر جراحی را توصیه می کند که رادیوفرکانسی ابلیشن نام دارد. می‌توان از این روش درمانی برای از بین بردن اعصاب و کاهش یا رفع درد ناشی از آرتروز لگن استفاده کرد. در این روش پزشک از رادیوفرکانسی پالسی یا به عبارتی جریان الکتریکی تولید شده توسط امواج رادیویی استفاده می کند و آنها را به اعصاب لگن ارسال می نماید.
این روش به هدف قراردادن و تخریب اعصاب حسی می پردازد تا از انتقال سیگنال های درد به مغز جلوگیری شود. برای این منظور پزشک از روش های عکسبرداری نظیر اولتراسوند به منظور انجام صحیح این روش درمانی و اطمینان از جلوگیری از آسیب رساندن به اعصابی که در حرکات بدن نقش دارند استفاده می کند. این روش با استفاده از داروی بی حسی موضعی و سرنگ و بدون نیاز به بخیه یا چسب انجام می شود.
متخصص طب فیزیکی و توانبخشی اصفهان را در ایسنتاگرام دنبال کنید
انواع عمل جراحی برای درمان آرتروز لگن
در صورتی که آرتروز لگن باعث اختلال در انجام فعالیت‌های روزمره شده باشد یا سایر روش های درمانی تاثیری در تسکین درد نداشته باشند پزشک انجام عمل جراحی را توصیه خواهد کرد. برخی از روش های جراحی به شرح زیر می باشد:
تعویض کامل لگن (آرتروپلاستی لگن)
شایع ترین و موفق ترین روش جراحی برای درمان آرتروز لگن جراحی تعویض کامل مفصل لگن است. ۱۰ درصد از افراد در طول زندگی خود به جراحی تعویض مفصل لگن نیاز خواهند داشت. در این روش پزشک به خارج کردن ساختارهای آسیب دیده استخوان و غضروف می پردازد و پروتز مصنوعی را جایگزین آنها خواهد کرد. عمل جراحی بسیار مهم است و اکثر بیماران به مدت ۶ هفته تا ۳ ماه به مصرف داروی مسکن نیاز دارند، تا بتوانند مجدداً به طور طبیعی راه بروند و به انجام فعالیت‌های روزمره شان بپردازند.
آرتروسکوپی/ استئوتومی لگن
این عمل جراحی در مراحل اولیه آرتروز و به منظور جلوگیری از بدتر شدن آن توصیه می شود. این عمل های جراحی برای درمان آرتروز شدید توصیه نخواهند شد.
بازسازی مجدد سطح مفصل لگن
در این روش پزشک به شکل دهی و پوشاندن مفصل گوی و کاسه لگن توسط یک کلاهک فلزی خواهد پرداخت. هدف از انجام این عمل جراحی کاهش اصطکاک درون مفصل گوی و کاسه لگن، کاهش درد لگن و بهبود توانایی حرکتی این اندام است. برخی تحقیقات نشان داده که این روش جراحی با تاثیرات مطلوب در آقایان زیر ۵۵ سال همراه است با این حال نگرانی‌هایی در خصوص آثار حاصل از آزاد شدن یون‌های فلزی درون خون ناشی از تحلیل رفتگی کلاهک فلزی وجود دارد. همچنین این عمل جراحی در مقایسه با جراحی تعویض کامل مفصل لگن با ریسک نیاز به جراحی مجدد همراه است.
مطالب پیشنهادی:
علت تورتیکولی یا کجی گردن در بچه ها
شناسایی و درمان بروز درد شانه در بارداری
عوامل و علائم انواع کشیدگی و پارگی تاندون شانه