روش های درمان درد مفصل ساکروایلیاک و کمربند لگنی
درمان این دردها شامل موارد زیر است:
درمان اصلی دردهای کمربند لگنی، تقویت عضلات پایدار کننده لگن است. یکی از این موارد سیستم عضلانی موضعی شامل عضله عرضی شکم (ترانسورس ابدومینیس)، عضله مایل داخلی، مولتیفیدوس، عضلات کف لگن و دیافراگم است. عضله عرضی شکم قبل از سایر عضلات فعال می شود و سبب افزایش فشار داخلی می گردد و نقش بسیارمهمی در حفظ ثبات کمر و لگن دارد. انقباض این عضله، شل شدگی مفصل ساکروایلیاک را کاهش می دهد. تقویت عضلات کف لگنی با ورزش های کگل نیز ثبات کمربند لگنی را افزایش می دهد.
- استراحت دو روزه در فاز حاد درد و تعدیل فعالیت ها
- فیزیوتراپی، کایروپراکتیک و منیپولاسیون (درمان دستی) جهت تنظی راستای مفصل ساکروایلیاک
- کشش عضله پیریفورمیس
- بلاک عصب سیاتیک و تزریق کورتیکواسترویید در نقاط تریگر عضله پیریفورمیس
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و استامینوفن
- طب سوزنی
- ضد درد اپیوئیدی
استفاده از لیزر پرتوان:
معمولا استفاده از این روش به میزان ۶-۱۰ جلسه درمانی با فواصل یک روز در میان برای ترمیم رباط های آسیب دیده و کاهش التهاب مفصل لازم است.
استفاده از شاک ویو:
معمولا بین ۳-۶ جلسه شاک ویو با فواصل ۵ روز جهت بازسازی رباط های مفصلی و التیام درد مفصل لازم است.
تزریق کورتیکواستروئید تحت هدایت سونوگرافی یا اشعه ایکس در مفصل و اطراف رباط های آسیب دیده
تزریق محلول دکستروز پرولوتراپی ۲۰ درصد در مفصل و رباط های مفصل جهت ترمیم و بازسازی رباط های مفصلی. این درمان می تواند ۱-۳ نوبت به صورت هفتگی انجام شود.
سایر روش ها
- تزریق پلاسمای غنی از پلاکت و فاکتور های رشد در مفصل ساکروایلیاک و رباط های آسیب دیده ۲ نوبت با فواصل ۲ هفته ای
- تزریق پلاسمای اتولوگ(ارتوکین) داخل مفصل ساکروایلیاک جهت ترمیم غضروف مفصلی ۲ الی ۳ نوبت با فواصل ۵ روز
- بلاک اعصاب مفصل ساکر.ایلیاک و رادیوفرکوئنسی اعصاب ناحیه با لیزر
- نهایتا در صورت عدم بهبود درد با موارد فوق می توان از فیوژن (فیکس کردن) مفصل بهره برد. این درمان زمانی استفاده می شود که بیش از ۷۵ درصد درد با بلوک عصبی ناحیه ای کاهش یافته باشد.
- استفاده از آنتی بیوتیک برای درمان موارد عفونی
صفحه اینستاگرام متخصص طب فیزیکی و توانبخشی اصفهان
بیشتر بدانید:
حرکات اصلاحی برای زانوی ضربدری
عوامل درد مفصل ساکروایلیاک و کمربند لگنی