بهترین روشهای درمان زخم پای دیابتی
در این مطلب از سایت متخصص طب فیزیکی و توانبخشی اصفهان شما را با بهترین روشهای درمان زخم پای دیابتی آشنا میکنیم. درمان معمولا شامل موارد زیر است:
کنترل مطلوب گلوکز
دبریدمان برداشتن تمام پوست هایپرکراتوز (ضخیم شده)، عفونی و غیر قابل درمان، از جمله بافت های نکروز شده (مرده)، پوسته پوسته شده، بقایای خارجی و مواد باقیمانده از پانسمان.
مصرف آنتی بیوتیک های سیستمیک باری رفع عفونت عمیق، ترشحات و سلولیت.
برداشتن بار و کاهش فشار از نواحی زخمی پا با استفاده از وسایل مخصوص پا، بریس، قالب های مخصوص و استفاده از ویلچر یا عصا.
ایجاد محیط مرطوب اطراف زخم.
درمان با فاکتورهای رشد یا سلول درمانی (در صورت عدم بهبود زخم)
بررسی زخم با معاینه کامل آن
برای انتخاب بهترین درمان به معاینه و بررسی کامل زخم نیاز دارد. به طور کلی این کار با روشی به نام دبیردمان شروع میشود که شامل برداشتن تمام پوست مرده پا است. بسیاری از زخم های پا زیر پوست پینه دار پنهان میشوند. بنابراین فقط دبیردمان میتواند زخم های واقعی را نشان دهد و به پزشک برای بررسی دقیق میزان آسیب کمک میکند.
مطالعه بیشتر : خطرات و تشخیص آب آوردن زانو
برای انجام دبیردمان، اگر شما گردش خون ضعیفی داشته باشد ابتدا باید پزشک عروق، دلیلی گردش خون ضعیف شما مانند انسداد شدید رگ های خونی را تشخیص داده و درمان یا جراحی لازم برای تقویت مجدد گردش خون را انجام دهد سپس پزشک شما میتواند درمان دبیردمان را شروع کند.
بعد از انجام دبیردمان لبه های تمیزی در اطراف زخم پای دیابتی ایجاد میشود و بافت سالم را تحریک به رشد میکند.
پانسمان مناسب، کنترل و تخلیه عفونت
استفاده از پانسمان های مناسب زخم، کنترل و تخلیه عفونت برای جلوگیری از پیشرفت زخم دیابتی شما در حین درمان یا بعد از آن ضروری است. ایجاد مقدار مناسب رطوبت روی پا برای تشکیل محیط درمانی مناسب زخم. با توجه به مرحله و شدت زخم باید حداقل یک یا دو بار در روز پانسمان را تعویض کنید. پانسمان زخم مانند آنتی بیوتیک ها به کنترل عفونت کمک میکند.
کاهش فشار هم یک روش بسیار مهم برای درمان زخم پای دیابتی است که معمولا نادیده گرفته میشود. برداشتن فشار از روی پای آسیب دار به سلول های جدید و سالم فرصت رشد میدهید. فشار دادن، استفاده از اسکوتر زانو و صندلی چرخدار همگی باعث کاهش فشار میشوند.
مراقبت های هایپربریک زخم برای زخم های دیابتی
اکسیژن درمانی هایپرباریک (HBOT) هم یک روش درمانی موفق برای زخم پای دیابتی است. در این روش از اکسیژن تحت فشار برای درمان کردن قسمت های تخلیه شده بدن استفاده میشود. با توجه به اینکه اکسیژن نقش مهمی در ترمیم زخم دارد، HBOT باعث ترمیم مداوم زخم هایی که قبلا ترمیم نشده بودند، میشود.
اکسژن فقط از طریق خون و در گلبول های قرمز منتقل شود. با توجه به اینکه مشکلات گردش خون مرتبط با دیابت باعث کاهش حرکت گلبول های قرمز میشوند، خون به بافت های مهم بدن نمیرسد.
بدون اکسیژن کافی، سلول ها برای تولید مواد مورد نیاز جهت رفع باکتری ها، ترکیب کلاژن های جدید و بازسازی یا ترمیم پس از آسیب دچار مشکل میشوند. به همین دلیل روند درمان کامل زخم دیابتی آهسته پیش میرود.
استنشاق اکسیژن قوی از طریق درمان های منظم HBOT باعث بر طرف شدن کمبود اکسیژن و سرعت بخشیدن به روند درمان میشود.
با توجه به شرایط زیر روند بهبودی ممکن است از چند هفته تا چند ماه متغیر باشد:
- میزان تورم
- اندازه و محل زخم
- نوع روش درمان
- فشار ناشی از راه رفتن یا ایستادن روی زخم
- سطح گلوکز خون
- مشکلات مربوط به گردش خون
صفحه اینستاگرام متخصص طب فیزیکی و توانبخشی اصفهان
کفش و کفی مخصوص پای دیابتی
هر گونه آسیب یا تغییر در پوست یا شکل پا میتواند باعث از بین رفتن پوست سطح پا و ایجاد زخم پا شود.
بسیاری از افراد مبتلا به دیابت میتوانند از هر نوع کفشی استفاده کنند؛ اما افرادی که دارای ناهنجاری های پا مانند انحراف شست پا، انگشت چکشی یا مفصل شارکو (نوعی شکستکی مفصل) هستند ممکن است به کفی های مخصوص یا کفش های درمانی مناسب نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که دچار عوارض خاصی ناشی از دیابت مانند سابقه زخم معده هستند ممکن است نیاز به استفاده از کفش های درمانی داشته باشند. برای اطمینان از اینکه آیا به کفش های درمانی یا کفی های مخصوص نیاز دارید یا خیر با پزشک خود مشورت کنید.
انتخاب کفش مناسب بسیار مهم است. کفش شما باید به اندازه کافی بلند و پهن باشد اما خیلی گشاد نباشد. توجه داشته باشید که اگر نوروپاتی دارید ممکن است متوجه نشوید که کفش هایتان مناسبند یا باعث آسیب میشوند؛ بنابراین باید هر روز پاهای خود را خود را برای هر گونه آسیب یا تغییر چک کنید.
مطالب پیشنهادی:
پارگی منیسک زانو | علل، علائم و روش های تشخیص