روشهای درمان بیماری دوپویترین
درحال حاضر درمان قطعی برای بیماری دوپویترین وجود ندارد، اگرچه این درگیری خطرناک هم نمیباشد. سیر بیماری فرد به فرد متفاوت است ولی اغلب پیشرفت این درگیری بسیار آهسته است و اغلب در طی سالهای طولانی برای بیمار اختلال ایجاد مینماید، برای برخی از بیماران این درگیری پس از ایجاد ندول در کف دست پیشرفت نمی کند.با پیشرفت بیماری، پزشک توصیه به استفاده از درمانهای غیر جراحی برای آهسته کردن روند بیماری خواهد کرد.
درمانهای غیرجراحی
تزرق کورتیکواستروئید:
کورتون یک داروی ضدالتهابی قوی است میتواند به ندولهای دردناک تزریق شود. در برخی از بیماران این تزریق میتواند سبب کاهش پیشرفت روند بیماری شود. اثرات این تزریق بین فرد به فرد متفاوت است.
اسپلینت:
اسپلینت زدن سبب جلوگیری از پیشرفت کانترکچر نمی شود. کشش تحت فشار، چندان موثر نمیباشد و میتواند سبب آسیب دست و انگشت شود. اسپلینت میتواند پس از جراحی استفاده شده تا از محل آسیب محافظت نماید، اگرچه اثر آن بر کاهش احتمال عود کانترکچر نامشخص میباشد.
درمانهای جراحی
درصورت تداخل کانترکچر با عملکرد دست ممکن است توصیه به جراحی شود. هدف جراحی کاهش کانترکچر و افزایش حرکت در دست میباشد. درمان قطعی برای کانترکچر وجود ندارد و تنها برداشتن باندها توصیه می شود. متاسفانه، بافت ترمیمی پس از جراحی خود می تواند سبب تشکیل باند در آینده گردد.
دو روش جراحی متداول برای این کنترکچر وجود دارد:
فاشیوتومی:
در این روش پزشک جراح برش روی کف دست شما ایجاد کرده و باندها را پاره کرده تا کانترکچر کاهش پیدا کند. این روش جراحی با استفاده از بیحسی موضعی انجام می شود، پس از جراحی زخم شما باز بوده و زمان داده می شود تا ترمیم شود و سپس برای شما اسپلینت استفاده شود.
برداشت ناکامل فاسیای کف دست:
در این روش پزشک برش کف دست ایجاد کرده و از طریق این برش بافتهای نامناسب و باندها را برش داده تا انگشتان صاف شود. روشهای برش دادن کف دست در جراحی بیماری دوپویترین می تواند متنوع باشد ولی در اغلب موارد برش زیگ زاگی استفاده می شود.پس از جراحی در اغلب موارد زخم باز مانده تا کم کم ترمیم شود و گاها از گرفت برای ترمیم استفاده می شود.گرفت پوستی گاها از سایر مناطق بدن برداشته شده و برای ترمیم استفاده می شود و گاها برای دوره ترمیم از اسپلینت استفاده می شود. این روش اغلب نسبت به فاشیوتومی گرانتر بوده ونیازمند مراقبت بیشتر و فیزیوتراپی بوده و اغلب زمان بهبود طولانی تر دارد. عوارض درمان باتوجه به شدت کانترکچر و شرایط پزشکی خود فرد متفاوت است
ولی عوارض کلی شامل:
درد، اسکار عمل جراحی، آسیب به عصب و عروق محیطی، عفونت زخم، خشکی و اختلال حسی و آسیب دائمی انگشتان میباشد.
بهبود
عوارض زیاد پس از این درگیری شایع نمی باشد ولی احتمال درد، خشکی و تورم وجود دارد. اگرچه هدف از جراحی اغلب بهبود حرکت در انگشتان است برخی از بیماران پس از جراحی قدرت خم کردن در انگشتان خود را از دست میدهند، بالا نگهداشتن دست درسطحی بالاتر از قلب و تحرک آرام در انگشتان سبب کاهش این تورم و بهبود خشکی می شود. مدالیته های فیزیکی برای بهبود قدرت و عملکرد دست و کاهش التهاب و تورم و کمک به ترمیم زخم مفید است و گاها از اسپلینت هم استفاده می شود.
نتایج:
در اغلب بیماران حرکت پس از جراحی بهبود پیدا می کند، اگرچه چون این درگیری درمانی ندارد حدود 20% از بیماران دچار عود کنترکچرشده و گاها نیازمند جراحی مجدد خواهند شد.
درمانهای جدید
روشهای ذیل سبب کاهش کنترکچر و بهبود حرکت در انگشتان درگیر با بیماری دوپویترین با اثر کاهشی روی باندها دارد.
تزریق آنزیمی
این روش به تازگی توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تایید شده است. این آنریم کلاژناز توسط پزشک و بصورت سرپایی برای بیمار تزریق می شود. در مرحله اولیه پزشک آنزیم را مستقیما به باندهای موجود در دست شما تزریق می کند. و درطی 2 تا 3 روز این آنزیم سبب تضعیف بافت می شود. در مرحله بعد پزشک تحت بیحسی موضعی بافت را دستکاری کرده و انگشت را صاف و خم می کند و این سبب کاهش خشکی و افزایش حرکت در دست می شود. این روش درد و تروم کمتری نسبت به جراحی داشته ولی ندرتا ممکن است سبب واکنش آلرژیک و یا پارگی تاندونی شود. نتایج اولیه این روش امیدبخش بوده ولی نیاز به بررسی بیشتر وجود دارد.
آپونوروتونی با سوزن
این روش هم در درمان بیماری دوپویترین جدید بوده و بصورت سرپایی توسط پزشک انجام می شود. در این روش ابتدا دست توسط داروی بیحسی موضعی بیحس شده و سپس سوزن هایپودرم در بافت درگیر جلو و عقب برده شده تا بافت ضعیف و یا گاها پاره شود. در این روش بافت آسیب دیده برداشته نمی شود ولی با جداشدن الیاف طول آن بلند می شود. عوارض این روش مشابه جراحی شامل عود، آسیب عروق و اعصاب ، درد و خشکی می باشد و نتایج کوتاه مدت آن هم جراحی و تزریق آنزیم بوده ولی نتایج طولانی مدت آن نامشخص است.